fotoğrafın anlattığı

sevgiden göğsü kabarıyor. kalbi çatırdyacakmış gibi.sen , gözleri en parlak gecem seni seviyorum diyor. şiirler yazıyor, şarkılar söylüyor, hediyeler yapıyor, büyütüyor, büyüyor, gözleri açılıyor bi onu görüyor, kör oluyor başka hiçbir şey görmemecesine. fotoğraflar çekiyor saçma sapan anlarda, her anı tutmak istiyor. elinde sımsıkı tutmak istiyor. saçma anları da istiyor, her halini seviyor çünkü her halini. gözünün çapağını seviyor, ter kokusundan iğrenmiyor, uykudan uyanmış şiş gözlere ışıl ışıl gülüyor, karışmış saçları sevgiyle avuçluyor. ayaklarını bile. kendi beyaz minicik ayaklarını kara kıllı bacaklara teslim ediyor teslim olmayı seviyor. sadece ona. zaman geçiyor, herkes gidiyor. o da diğerleri de kendi de. her şey değişiyor. kimsesizliğinden yüreğine sığınıyor. o gidiyor ama kalıyor. ne kadar gitse de o kadar kalıyor, yüreğinde saklı.

bir geceydi, bunalmıştı. çok sevdiği sokaklara bıraktı kendini. yalnız adımlarını atarken atarken birden durdu. öyle yoruldu öyle yoruldu ki, herşey büyük bir hıza kendinden uzaklaşmaya başladı. bildiği tanıdığı, ona ait her şey. kendini de kaptırıp o ışık seline , oturuverdi kaldırımın kenarına. gök yüzünde gidenlere bakakaldı.