5.01.2010

hep aynı yerden ıssırmak dudağını

biliyorum çok manasız bir başlık. ama nedense bugün bu duruma takıldım. evde bulaşık yıkıyordum,dudağımı ıssırdım. sonra oranın şiş olduğunu ve biraz önce de ıssırdığımı farkettim. artık ikide bir dilim o minik şişliği yokluyordu. yapma dedim kendime,dikkat et dudaklarımı öne uzattım dişlerimden uzak olsunlar die. elimdeki son tabağı bulaşık sepetine çevirirken hop.. bi daha. o anda dedimki kendime hayat da tıpkı böyle geçiyor. hep aynı yerden ıssırıyor. önlem alamıyoruz sadece farkında olabiliyoruz. o da her zaman değil.
...
neyse konu değiştirelim, dün hayatımda ilk kez kuru fasülye pişirdim. et sevmem yemeğin içinde,etsiz yapayım dedim. danıştım büyük şef google'a dedim bana bi tarif ver ki içinde et olmasın, fırında olmasın(fırınım yok) zor olmasın.ta taa ''sütlü fasülye''. ismi mahallenin evde kalmış balık etli komsu kızı lakabı tadında. efendim fasülyeyi sütle pişiriyorsun soğan ,zeytin yağı ,domates(benim domatesim de yoktu annemn domates sosuyla salçayı karıştırdım) ,bi tutam şeker ilave edip pişiriyosun.ha bi de üstüne kırmızı salçalık biber olacaktı jülyen doğranmış, olamadı çünkü o da yoktu. şimdi bu ilk ya,bi de benm kuru fas,lye cinsi hakkında bi bilgim de yok.. biraz irice sanki bunlar dediğim fasülyeciklerim piştikten sonra çatalla yenecek boyuta ulaştı. kesinlikle abartmıyorum, vallahi. ben çatalla yedim kardeşim en fazla 2 tane ağzına atabilmiş. (kardeşim kocaman enine boyuna yağız bir adana delikanlısı..hani gözünüzde canlandırın die.) tadı mı? ne diyim ben zor yedim. bi de kocatencere nasıl bitcek die düşündüm. bugün öğlen yemeği için ne sipariş etsem acaba derken buz dolabını açıp tencereyi çıkardım. bi kokladım, (her şeyi koklarım yemeden önce,o kadar profesyonlleşmişim ki salatanın limonunu tuzunu koklayarak anlayabiliyorum) aaa..koku sanki şeyy gibi...tanıdık ama şey... barbunya!
efendim meğerse bu yemek soğuk yenirmiş, üstüne bir deste maydonoz doğrayıp limonu da sıktım mı kendine geldi fasülyeler... yani sanırım fasülyeler,başka bi şey de olabilirler tabii. ne bilim belki de barbunyaydılar.(annem almıştı da)
sevgilime göre benm yaptığım yemekler 2. gün yenmeli. her yemeği ertesi gün revize ettiğimi düşünürsek..haklı galiba...

Hiç yorum yok: