19.12.2012

başlıksız

kahvesinden bir yudum aldı. Çok gücüme gidiyor. Sigarasını dudaklarına götürürken aklına kızının dırdırları geldi. Baba sigara içme artık yeter.. Şimdi bakanlık msteşarlığında deri kkoltuğunda oturmuş eski gariban arkadaşına bakarken tüm geçen 10 yılı düşündü. Deymiş miydi acaba? Hayatını bu kadar alt üst edeceğini aklına getirmemişti hiç.  Arkadaşı , ne gücüne giden abi dedi. Cevap vermedi. Söylenecek şeyler arttıkça sözler eksiliyordu. Hangi birinden bahsetse bir diğeri havada kalacak onca şey. Gençlik hayalleri, potansiyeli, düşünceleri, iançları,davası... Evet o bir dava adamıydı. Her zaman. Neye inandıysa bu yaşına kadar ardında deli divane koşmuştu. Ve her seferinde koşunun sonunda aynı şey olmuştu. Yalızlık.İçine düştüğü bu kargaşadan nasıl çıkacaktı? Herşey muammaydı. Bilemezdi. Kimse bilemezdi. Uzun bir sessizliğin ardından Allah biliyor dedi.Evet bi tek O biliyordu. Ne olacak, ne olmayacak... Hayat denilen bu çapraşık yolda düşe kalka ilerlerken insanlara olan güveni o kadar sarsılmıştı ki. Bir tek O'nla konussur olmuştu. ama onun da gücü buydu. Geçici hayata ve onun güzelliklerine ya da kötülüklerine kanmamaktı. Bu yüzden yenilmezdi. ama zahir böyle işlemiyordu.

Hiç yorum yok: