17.02.2008

huzur

kanun nağmeleri eşliğinde dolaşıyorum bu günlerde
ruhumun uçan tül perdeleri gerisinde

saatlerin geriye döndüğü buğulu düşler içerisindeyim...

huzurlu bir sükunet sarmaladı benliğimi
kendimden bahsetmek boşuna
ben silinmeler eşiğindeyim

adımlarımın sesini duyuyorum
hafifçe basıyorum yere, incitmek istemezmişcesine
sesim daha yavaş çıkıyor, soluklarım daha dingin
ve gözlerimde durgun denizim, fırtınalardan yoruldum
ne çok derdi varmış insanoğlunun

oysa huzur, avuçlarımızın arasında
usulca kapamak yeterli gözlerini
kirpiklerin gölgelerken her nevi maddeyi
derinden gelen bir nefesle şimdi
süzülmeli kendi boşluğuna
ve unutmalı herşeyi...

2 yorum:

Adsız dedi ki...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
Aşk-ı Beka dedi ki...

canım benim ne tatlı kelimeler, ne sıcak bi nefes...avuçlarındaki huzuru hiç uçurma uzaklara :)
çok çok öptüm seni