kanun nağmeleri eşliğinde dolaşıyorum bu günlerde
ruhumun uçan tül perdeleri gerisinde
saatlerin geriye döndüğü buğulu düşler içerisindeyim...
huzurlu bir sükunet sarmaladı benliğimi
kendimden bahsetmek boşuna
ben silinmeler eşiğindeyim
adımlarımın sesini duyuyorum
hafifçe basıyorum yere, incitmek istemezmişcesine
sesim daha yavaş çıkıyor, soluklarım daha dingin
ve gözlerimde durgun denizim, fırtınalardan yoruldum
ne çok derdi varmış insanoğlunun
oysa huzur, avuçlarımızın arasında
usulca kapamak yeterli gözlerini
kirpiklerin gölgelerken her nevi maddeyi
derinden gelen bir nefesle şimdi
süzülmeli kendi boşluğuna
ve unutmalı herşeyi...
2 yorum:
canım benim ne tatlı kelimeler, ne sıcak bi nefes...avuçlarındaki huzuru hiç uçurma uzaklara :)
çok çok öptüm seni
Yorum Gönder