sokak boş. adımlarımız konusuyor. biz suskun. birbirinden ayrı iki tempo tutturmuşlar. kah biri geri kalıyor,hızlanıp diğeri farkettirmeden yavaşlıyor. seni seviyorum.içimden geçen bu. dudaklarım kapalı. senin elin cebinde.benim elim çantamın sapını kavramış sımsıkı. birbirine dokunmadan yürümeye çalışmka aynı kaldırımda zor. yanımızdan geçenler ne düşünüyorlar diyorum ,içimden. tartıştığımız belli. peki ya sevdiğimiz. o da belli midir acaba. biz normalde böyle değiliz demek istiyorum onlara. biz birbirimizi çok severiz. ellerimiz sımsıkı tutunur birbirine yıllardır. beraber hep güleriz,anlatırız,dinleriz. hiç böyle uzun bu kadfar soğuk susmayız..dudaklarım kapalı. arada ayakkabım taşların arasına giriyor. tökezliyorum. bana söylediklerini düşünüyorum. sana bakıyorum geriden. adım boyu uzaksın benden. ne kadar da kendine güveniyor diyorum. ya da kaybetymekten kormuyor. bu canımı acıtıyor. içimden tekrar ediyorum salannan dişe sataşan dil misali. kapıya geliyoruz. bana sarılıyosun. seni seviyorum diyosun. ben de demek istiyorum.. dudaklarım açılıyor.kendine iyi bak diyorum.
neden?
gerizekalı mıyım?
ne şimdi bu?
kaç tane nefesim var bu dünyada alınacak?
bilmeden nasıl böyle harcıyorum?

kendimi bi şey mi zannediyorum?
nasıl bi şey
sanırım büyük
belki çok güzel ya da çok iyi ya da çok mu başarılı
çok mu eminim kendimden çok mu güveniyorum
neyime güveniyorum
aklıma? babama?

ben
babasının biricik kızı
annesinin tatlısı
dostlarının rabişi
senin canın
kendimin nesi? bilemediğim
kimi zaman pek bi sevip çoğu da nefret ettiğim!!!

şimdi sadeleştirme zamanı
tüm iyelik eklerinden arınıp aidiyetlerimi bir bir bırakma zamanı
küçülüyorum..küçülüyorum..küçülüyorum...
basit işlem
iki süturluk kesi
karadüzen akort
bi kıtalık şiir
kelimenin en yalını
ve yalnız,biraz sessiz,yeteri kadar sakin.