20.01.2009

hüngür fışır


hiç böyle bi niyetim yoktu blogu açarken. taa ki minik faremin bıraktığı yorumu okuyana dek. şimdi iki gözümden fışkıran yaşların arkasından bulmaya çalışıyorum tuşları. o kadar özledim ki hepsini. geen sene bu zamanlar acildeydik. belki bu gün bu saatte gece nöbetine gelmiştik.eğer öyleyse akşam yemeğini yemek için hepimiz intern odasına doluşmuştuk muhtemelen.. oysa sırayla gitmemiz gerekirdi. birimiz eksikken yemek içimize sinmez genelde herkesin toplanmasını beklerdik. ve genelde de hep beraber yerdik. o beyaz köpükten yapılmış garip yemek tabakları plastik çatal bıçaklar... esinim yemeğine sonra devam etmek için üzerine yazdığı notlara hala gülüyorum. az sonra.. devamı gelicek.. esin :) kantine koşardı birimiz bi şişe zero plastik bardaklarla. alkış kopardı kapıdan girince. çok şakşakçıydık :) ve de gürültülü. bi gün tost yicez , kantinde o güne kadar kaşarlı tostun dışına çıkılmamış bizim kızlar kantinciye ayar vermiş adam yemekhaneden sucuk getirmişti. :) biz genelde öğünlerimizden birini illak ki dışarda yerdik ya da dışardan getirtirdik. üç güne bir muhakkah burger, kuş-kaş ve iskender internlüğümün en çok hatırladığım mönüleriydi. gerçi ben kaşarlı yerdim. kuş-kaş kızların vazgeçileziydi. genelde cananla özlem aynı şeyleri severlerdi. mesela biri pide biri iskender istemiş. ymekler yenirken ''bebişimm.. seni mutlu etcem şimdi ben'' derdi biri. elinde koca bi dilim pide ya da çatal dolusu yemek diğerinin ağzına uzatmış. tabii ki hiç naz yapılmazdı. herkesin kendine has bi sevinme hali vardı. mesela iremi mutlu etmeye bayılırdık, sevinince minik fare ol şimdi derdik hiç ikiletmeden olurdu:) çoğu gece girdiğimiz tatlı krizleriyle livaya verilen pasta siparişleri sayesinde livanınn gece en son saat kaça kadar açık olduğunu öğrenmiştik. her gece nöbetimiz parti gibi geçerdi. hastaların azaldığı saatler gece 2 gibi biz odada toplaşıp gülnihalin laptopundan müzik dinler, dans ederdik. kıdemliden izin alır genelde gülniyle canan markete gider bir yığın abur cuburu toplayıp getirirlerdi. hepimizin ne sevidğini bilir muhakkak en sevdiklerimizden bi şeyle alırlardıo. mesela bebişlerimin çoğu baharatlı cips sever bana da elma suyu getirirlerdi. beni kapı dansına çıkarırlar sonra dayanamaz önce özlemi partner olarak gönderir ardından hepsi dökülürdü küçücük odanın ortasına. sevdiğimiz asistanlara nazımızı geçirir sevmediklerimize toplu tepki alırdık. bi gün ben salak bi asistanla 4. nöbetimi tutacağımı öğrendiğimde (ftrci) ağlamaya başlamıştım :D sonradan odalar değişip başkasıyla çalışacağını öğrendiğimizde ki sanırım iremdi, kendi için üzülmemiş de benim için sevinmişti. hep kollardık birbirimizi. bir aradayken bize bi şey olmaz derdik. olmadı da. esinim en son ankarada buluştuğumuzda ben yaşadığım problemleri anlatırken '' eskiden bir aradaydık kolaydı, şimdi her kes tek tek savaşıyor'' dedi.(doğum gününde bile kendi arayıp kutlamak ister misin diycek kadar düşüncelidir,yoksa ben hiç unutmam :) ya nerden nereye.... ne anlatıcaktım ben ne diyodum off. evet geçen sene bugün ben muhtemelen yorgun ama çok mutluydum. bugünse hepsini çok özlüyorum...

5 yorum:

hiç kimse hakkında her bi şey dedi ki...

ya ama ağlıyorum:(:(:(

Adsız dedi ki...

bölük pörçük uyku aralarımda açar bilgisayarı bi iki bi şey bakar yazar tekrar uyurum ya şimdi de öyle oldu. ilk iş bloğunu açtım. hüngür foşur,fışır,şıkır her neyse işte ondan olmam için fotoyu görmem yetti:(((( ben çok özledim seni, bugün aklıma iki kez geldin de keyfini kaçırmayayım diye bi de telefonda demeyi de beceremem diye aramadım. yazını okudukça gülümsedim. hatırladım. mutlu değildim ben o ara, ama mutlu olmak için, sizle olmak için nöbetleri iple çekerdim. biz ne güzel kardeşler olduk, ne güzel şeyler yaşadık di mi gevher ? hep birlikte olsak her şey ne kolay olacak. anlatmasak, bilmesek bile varlığımızla bütünlüğümüzle ne güzel olacak di mi?? ben bugün yani evimi düşünürken evde seni de düşündüm. bana misafirliğe geldiğini falan... offf! olsun, biz çok isteyince olur di mi??

Adsız dedi ki...

bebeğim benim seni çok seviyorum tatlı dostum benim...birbirimizden ne kadar uzak olursak olalım sanki hiç ayrılmamışcasına buluşabilmek de güzel değil mi,iyi yanından bakmay çalış yoksa inan çok zor geliyo her saniye...

bebeklidoktor dedi ki...

ve onlar benim canlarım...
evet pamuum ben de ağlıyorum
evet minocuum yeniden bir araya gelebilmenin ardına sığınmadan yaşanmıyor
evet gülnim evet bebeğim, biz ne de güzel sevdik birbirimizi ne de güzel kardeş olduk...

irem dedi ki...

böhüüüüüüüü :...(