adana...
sıcak güneşli şehir.
huzurlu yuvam.
çocukluk rüyam.
ilk aşk,heyecan.
kaldırımda halka tatlısı,
gevrek simit ayran sefası.
okul çıkışları, gazipaşa.
birbirinden habersiz,toplu buluşma.
nargile dumanında koyu sohbetler.
tostu demli çayla dost etmeler.
akşam üstü eve dönüş saati.
ankarada sormazlar ama burda 7.
sarı-turuncu otobüsler, balcalı...
diye başlayan bildik heceler.
sokaklarda kepap kokusu,
ellerinde gitar yeni yetmeler.
bizde geçtik dediğimiz devirler.
kaçamak bakışlı mahçup sevgililer.
ankaradan dönüşte,havaalanı
ya da terminalden eve kadar yol boyu
açık camdan içime çektiğim koku.
hafif yosun, ılık bahar havası.
tanıdık tatlı bir rehavettir
rüzgarın tenime dokunuşu.
en büyük vefam, kuaför fikret
saçlarım her seferinde başka renk.
sesi kapı zilinden daha şen,
bak kızım,gelen komşu teyzen.
eve giden yol, sağım-solum,
hanımeli, yasemin çiçekleri
hemen arkamda, nehr-i seyhan
yürüyen, bisilete binen, koşan...
bizim evde manzara, balkon sefası
kırmızı koltukta yatma kavgası
babamın kucağında bulduğum huzur
annemin evinde herşeyim hazır
unutulmaz bir maceraydı.. 19 yıl
şimdi dilimde eski bi şarkı
söyler dururum kendimce...

parlak bir inciydim önce
derinlerde saklanırdım
baba evi kabuğumdu
hayat çok uzak sanırdım...