en sonunda başardınız. 1 tanecik kaldı. elinizde sımsıkı tuttuğunuz son taşı terlemiş parmaklarınızın arasında usulca çecirdiniz......derken,bir tanesi düştü. hayır,dur!!!.. allahtan son sekiz...92,93,...98,99 derinbir nefes aldınız. bi terslik var mı diye etrafa bakındınız. açık bir cam mı kalmış acaba,bi hava akımı mı yoksa yerde farketmediğiniz bir pürüz mü var?. yok yok hrşey yolunda tamam. derken..n yine çıt.....çıt......çıt...çıt..çıt.çıtçıtçıtıttıtııçıt.......nerden geldiğini anlamaya çalışıyosunuz.gördünüz,kahresin neredeyse tam ortası. yalnızca gözlerinizle takip edebilidiğiniz çaresizlik anını düşünün.ve tam bu sırada hareketlenen başka bir sıra ve başka biri daha ve...çıtçıtçıtçıtçıtıtıtıçıçıtıçıtıtçtıçıtıçıtıçıtıçıtıçıttttçıtttttttttt..................
'' kalbim ince bir bardaktı,
çay içerken dişledim kırıldı...çıt!!!''
işte böylesine bir anımda,ardı arkası kesilmeyen ''çıt''ların arasında bana sevgi şarkısı söyleyen dost tınılarıma sesleniyorum...romatoloji poliklinik odasında,2fellow 1 asistan ve 1 reprezant arasından.
kısacası,hepinize teşekkür ediyorum. mor perdelerimi güneşe sımsıkı kapayıp, battaniye kamuflajında,buruşturulmuş peçetelerden bir barikatın ardında içime gizlenmişken...siz geldiniz...birer birer,gün ışığı getirdiniz.
Nili,ufuk,gülnihal ve canan...
gözyaşlarım bu dört kucakta kurudu,dört güzel ses karmaşık zihnimi sildi süpürdü. dört şefkatli el saçlarımda gezindi. dört kocaman kalp dertlerimi bir bir yuttu. her çaresiz saniyem varlığınızda bölündü.ve tüm tükenmişliğim bi yanımda, sümüklü peçetelerim diğer yanımda büyür dururken,ben yatağımda en büyük kurtarıcım uykuya kendimi teslim ederken şükrettim tanrıya. bu kadar şanslı olduğum için...
sizi çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder