çok ıssız

aynadaki aksime bakıyorum.hayatımın 6 senesine imzasınıatan sokakların ıslaklığında yansıyan aksime balıyorum. annemin yüzüne bbakıyorumm . telefon rehberinde kardeşimin ismine bakıyorum. aynadaki aksime bakıyorum. ISSIZ... metreleri onların belirlediği mesafe taşlarının arasından hayatıma girmiş insanlara bakıyorum. ISSIZ...
Günlerdir Ankaradaki karanlık evime dokunup geçen güneşi yakalamaya çalışıyorum salonun sokağa bakan penceresinden.Saat 11 gibi oturuyorum turuncu halıya. ISSIZ... Akşamdan geceye değin sokağımdan sallanarak yürüyen ,mutlu yürüyen, muhabbet ederek yürüyen insanlara ev sahiplişği yapan penceremin önünde. insanların mutlulukarından bir katre de bana düşsün diye bekliyorum.. ISSIZ...
Bi duyuyorum ki biri nişanlanmış, diğerini istemişler de yüzük takmış,öteki hamileymiş, berikinin aşk hayatındabir milad kapanmış,kimisi türkiyede bile değilmiş.Hepsi de bi zamanlar dostummuş.ISSIZ...
Geldiğimden beri evi temizliyorum. 3 güngür. her gün . 10 makinayı buldu yıkadığım çamaşırlar. Annem geldi salonun yeni şeklini nasış buldun dedim. Yusuf beğenmedi dedi. yusuf, kardeşim. bu kadar mı yani? telefonda aa geldiniz mi neden haber vermedin dediğimde evde olmayan birine haber vermem dedi. oysa yola çıktıklarını da haber vermemişti. ki benm o KIZMASIN diye kıçım çıkana kadar temizlik yaptım. Kızmasın diye. çünkü herşeye kızdı. ve ben eve geldim .gözlerini bile açmadı benle konusurken. o da konuşmadan ne kadar sayılırsa. bu kadar möı? bu kadar! ISSIZ...
Adana -ankara arası 475 km. ISSIZ...
Mutsuzum.
Arkadaşlarımdan koptum. daha doğrusu bilrerek ve acıyarak tek tek kopardım hepsine olan gönül bağımı. ben aramasam kimse aramadı. ben çağırmasam kimse çağırmadı. belki ben kendimi çokn ve lüzumsuz önemli nhissetitğimdendir. belki de gerçekten dost sandıklaım kısa bir filmdir. bilemem. bildiğim. ISSIZ...
Ailem için her zaman öyleydiim ve hala şamar oğlanı. Ben herkesin sinirini üstüme hiç çekingesiz üstüme kustuğu evin kızı. ben, yaptıklarımın hiç kimsenin gözüne görünmediği halde yapılmayan herşeyin sorumlusu tutulan evin kızı. Daha ağzı süt kokan hayatta hiç bir sorumluluğu üstrüne almamış kardeşimin bile saynmadığı, saydırılmadığı evin ablası. İlk maaşında doğım günündse zartında zurtunda hediyeler aldığı hiç kıyamadığı parası bitmesin diye para verdiği ben, kargo parası verecek die bir anahtarı göndermeyen, telefonu yüzüme kapatan evin ablası.
Ben hep insanları alttan alırım. Kimseyle kavga etmem kolay klay. veya fikrimde ısrar etmem. topluıuğa uyarım. kırılırsam belli etmem. ailemin her türlü ihtiyacına onlar bilmese de koşarım. onlar multlu değilse yaşadığım andan tat almam. içim rahat etmz. aklım hep kalır. hep ararım geç kalanları. gidewr alırım hiç olmadı. yolum uzundur kırk kere ararım gecikicem kusura bakama die.hep unuturum hep affederim bana yapılanları. netice, ISSIZ...
şimdi elveda diyorum. daha önce de başımdan geçti. artık biliyorum. bu yollar çok çetrefiilli. ama elveda diyorum. kim duyar kim umursar bilmiyorum. ve hiç önemli değil. yalnız olduğunu bilirsen güçlüsündür. bilmeden yaşadığınsa ISSIZ................