benim dünyam,
odun sobasının çıtırtılarıyla ısınan bir oda
sarı ampülden sızan sevimli bir aydınlık
eski çaydanlıktan damlayan demli çay kokusu
anneanne eli deymiş beyazı yitmiş bir dantel örtü
ahşap sandığı gizleyen
sıvalı duvara iliştirilmiş aile fotoğrafı, siyah beyaz
akşam geleceğini bildiğim baba bekleyişi
hep orada olduğunu bildiğim anne güveni
çocukluğum
benim dünyam
içimde sakladığım çocuğum
kocaman gözleriyle dünyaya saflıkla bakan
iki kolunu açtığında dünyalar kadar seven
benim dünyam
hiç kaybolmasın
yaşlansam da
yok da olsam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder