sessizliği eski bilgisayarın uğultusu bozuyordu. ben elimde bi, kupa çayla toplantı odasındaydım. sabah çayımı diyet bisküvimle paylaşıyordum. ışıkları yakmamıştım. hava yağmur bulutlarıyla kaplanmış, gökyüzü karanlık. ruhum matem dutlarının karasına bulanmış. varsın ışıklar sönük olsun,ne çıkar. ben kendime görünmekkten korkarım. hayyama özenip dizeler dökülsün isterim dilimden. parmaklarım bennden gayrı yazsın dilerim şiirler. ama yok maleseef yok tıkalı tüm yollar. kalbime giden mahzende ben yolumu kaybettim.
canım nasıl istiyor yanında olmayı bir bilsen.
nasıl istiyor kokun burnumu öperken seni seyretmeyi.
soğuk ve kapalıyken bugün hava ,ben elimde bir fincan çayla,
ucuz sigaraların dumanını üflerken gri bulutlara.
nasıl istiyor seninle sohbetin en demlisini yudumlamayı.
sabahın saflığı yüzünü yıkamışken, gözlerin birazcık uyku mahmuru.
ve biz hep olduğumuz gibi yine soğuk bir sabaha ,
beraber başlamışız,aldığımız nefes keyif.
nasıl istiyorum biliyor musun zamanı geri sarsam.
başımızda kavakların oynaştığı o günlere dönsem.
yanımda senin pembe beyaz yumuk ellerin varken,
meydan okudrdum hayata , o kadar güçlü.
küçük ceplerimizde büyük mutluluklar taşırken,
umutlarımız varken daha,henüz yitirmemişken.
yağmur kokulu gözlerinle biz senle ikimiz.
herşeye rağmen hep mutlu ve gençken.
şimdi bedenlerimiz olmasada yüreklerimiz yaşlanmış.
muhabbetin koyusunu bıraktım, sözler tümden gamlanmış
telefonda duyduğum yorgun ses sana mı ait
bu donmuş gözleri benimse...
3 yorum:
uzaktaki sevgiliden...
evet yorgun sesim ve yüreğimde yangınlar ardı küller savruluyor..ne huzurum var sensiz ne ben benim..yalandan bir gemiye bindim açık denizlere gelince aslında sağından solunda su alan bir kayık olduğunu anladım.ama binmek zorundaydım ama yol almak zorundaydım...belki hiç anlam veremedin bu çabaya ama bu savaşı kazanmak zorundaydım...bu kızı yeniden büyütmeliydim ve şimdi hevesim ahirete dair ettiğim dualarda..kirpiğimden düşürmüyorum gözyaşalrımı ki seninle yaşanacak mutlu anlara saklıyorum sadakatle...
ne yangınlardan çıktık
ne kasırgalar atlattık
şimdi yol açık,hava güneşli
ama ben korkuyorum
hiç olmadığı kadar
sensiz kaldım
özledim
o özlemi telaffuz etmekten o kadar korkuyorum ki...düşüncemden uzaklaştırıyorum..gökyüzüne bakmamaya çalışıyorum..ama aldığım nefes eksik ..yüreğim heyecanlardan aciz..yüzümde daimi yorgun riyakar bir tebessüm sensiz..ben sensiz hiçim...ben sensiz ben değilim...seni seviyorum hiç kimseyi sevmediğim kadar......hiç kimseyi....
Yorum Gönder