14.06.2009

kimse bilmez yüreğimin sancısını,bilmesinler

sarılmıştı annem babama bir kanepede.
salonda televizyon izlerken cumartesi gecesiydi.
iyi geceler diyip öptüm yanaklarından.
nasıl da mutlu ve benimsemişler birbirlerini.
gülümsedim, bi kez daha bakıp onları hafızama resmettim..
çıkarken salondan yüreğim burkuldu.
yere düşen hayallerimin üstüne bastım adım adım.

Hiç yorum yok: