zaman garip. zaman çok şey değiştiriyor. çabuk geçiyor. bi zamanlar, biberonu ağzına tutamayan küçük kardeşinizin minik parmakları gün gelip büyüyor ve size ömrünüzde hissetmediğiniz kadar hüznü ve mutluluğu yüzünüze çarpan harfleri tuşluyor. birleştirip adam boyu cümleler kuruyor.içinizdeki boşluğu dolduruyor...
kardeşimden...
ABLAMA,
Hey gidi koskoca 6 sene. Geriye dönüp hatırlamaya çalışıyorum da abla ilk üniversiteye gidişini. Ben ortasona geçmiştim. Annem çok ağlamıştı gidişine. Seni zaten söylememe gerek bile yok. Ben.. bilmem ki.. farklı gelmişti gidişin. Yoktun yani evde. Sessizdi ev. Sen gittikten sonra fark ettik ki gerçekten evdeki neşeymişsin. Geldiğinde şenlenirdi odalar. Buzdolabı açılırdı olur olmadık zamanlarda bir parça peynir için :) Kavgalarımız başlar saçma sebeplerden, gürültü olur, anne kızar. Sen üniversiteye gitmeden önce sana gelir soru sorardım hatırlar mısın? Yapamadığım soruları çözen kahramanım.İlk başlarda senin yatağında yatardım. Odandaki masayı kullanmak bahaneydi ya sana senin yatağında sarılırdım. Şimdi diyeceksin ki “Allah Allah bizim çocuk neler yapmış neler” hatta yüzünde tebessüm olacak ağlamaklı. Belki inanmayacaksın. Sen bilirsin deniz gözlü küçücük ablam.. Hey gidi koskoca 6 sene. Geçip gitti işte abla. Ben 6 yaş büyüdüm. On dokuz yaşındayım. Sen gittiğinde on üç. Basit bir matematik problemi gibi belki ama sensiz geçen yıllar ancak çözebilir bu problemi. Belki onlar da çıkamazlar işin içinden. Gün gelecek soyadlar değişecek, gözlerden yaşlar inecek, yüreklere taş basılacak. Kimi zaman yeni bir nefesle güleceğiz . Kimi zaman kaybolanlara yakılacak ağıtlar. Senin güzelliğin yüzünden hep çöplükten bulunan çocuk oldum. Veya cami avlusunda ağlayan ya da kapının önüne bırakılıp terk edilen çocuk. Olsun, bu denilenlerin hepsine razıyım ben. Kimin var ki böyle bir ablası. Küçücük,şirin.. Doktor..Seni çoooooook seviyorum ablacımmmm… Kocaman, senin hep sırtında gezmek istediğin, çikolatana göz diken, deli, şirin, donuk yüzlü kardeşin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder