14.06.2008

çok geç-er geç


yaşıyorum. dalgaların arasında batıp çıkan bir beyaz köpüğüm. güneşte yangın,mavi de hasret.biliyorum. rüya aleminden tabiri caiz bir izafiyet masalını dinliyorum.ve anlatıyorum her gece içimdeki küçük kıza. yumuşak bir ses tonuyla,fısıldıyorum.sağcı bölücülüğü örtbas edercesine.soyunuyorum.zamanı sıyırıp atıyorum üzerimden.sabun kokulu bir hayal tutuyorum avuçlarımda. kapalı gözlerim,okuyorum. kirleniyorum.ellerim zift-i çamura bulanık.annemden saklıyorum.kara suretli ayak izlerim belli ediyor yolumu.amansız bir dala tutunuyorum.kırılıyor.biliyorum.düşeceğimi bile bile ,en baştan.ve düşüyorum. yere çakılmaktan mıdır korkum,yoksa korkmamam mıdır sebebi zulmüm, meçhul. ve büyüyen bir boşluk açıyorum içimde.görmek-duymak-hatırlamak istemediğim her şeyi içine dolduruyorum.kahverengi toprağa bir kürek sallıyorum.hırrçççç...bi tane daha...küreğin sesi her seferinde biraz daha kısılıyor.gittikçe uzaklaşan sesin arkasından koşacakken,ağzımda paslı çamur tadı-gözlerimde kahve yangı.anlıyorum.

1 yorum:

hiç kimse hakkında her bi şey dedi ki...

korkmamandır sebeb-i zulmün kendine.. korkman gerektiğini bilirken korkmamandandır bebeğim..